فرقی نمی کند، کجای دنیا هستیم عزیز
وقتی بُمبی سِمج
جانِ چند کودک را می دُزدد
دوست دارم با مونالیزا و دوشیزگان آوینیون
به کافه ای در میدانِ جُلفا بروم
و قهوه را
با طعمِ غم هایِ بی حاصلِ قرنم بنوشم
دیروز نگران هیچ چیز نبودم/ نخِ کامیونم سفت دورِ انگشتم بود
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر